JPSTAR-Nanamiมาเพราะอกหัก อยู่ต่อเพราะอยากอึ๊บSONE-731

JPSTAR ไทย : Nanami Kodama เธอเพิ่งถูกทิ้งมาได้ไม่นาน
แฟนหนุ่มที่คบกันมาสามปี บอกลาเธอด้วยคำพูดสั้นๆ แล้วหายไปจากชีวิต

เธอพยายามทำตัวเข้มแข็ง แต่ไม่อาจต้านอารมณ์เหงาและโดดเดี่ยวได้
สุดท้ายเธอก็ส่งข้อความหาเขา — เพื่อนสนิทคนเดียวที่ยังคุยกันอยู่
เขาไม่ไJAV Onlineด้ถามอะไรเยอะ แค่บอกว่า “มาหาได้เลย”

เมื่อเธอมาถึงห้อง เขาเห็นสีหน้าเธอแล้วก็รู้ทันทีว่าเธอพังมากแค่ไหน
เธอนั่งเงียบๆ อยู่นาน ก่อนไหล่มนๆ จะเอนพิงเขาอย่างแผ่วเบา
มือเขาวางลงบนต้นขาเธอโดยไม่ตั้งใจ แต่เธอไม่ขยับหนี

เมื่อริมฝีปากเขาแตะลงที่หน้าผากเธอ เธอกลับหันหน้าเข้าหาเขา พร้อมดวงตาที่ร้อนแรงกว่าที่เคยหนังโป๊

JPSTAR EN : She didn’t plan to sleep with him.
She came for comfort — nothing more. avฟื้นใจด้วยเซ็กส์
But sometimes, pain opens doors that logic can’t close.

He welcomed her with open arms, no questions asked.
She sat beside him on the couch, silent at first.
Then her body leaned into his, her warmth pressing softly against his chest.

He wrapped an arm around pornjapan her.
She let him.

When his hand brushed her thigh, she didn’t move.
WhenXXX he kissed her forehead, she tilted her head — offering her lips instead.

Their mouths met sex av in a slow, hesitant kiss.
But hesitation melted quickly.

She straddled him, pulling her shirt over her head.
No bra.
Just soft, heavy breasts and skin that begged to be touched.

He cupped them gently, brushing thumbs over her nipples as she gasped.
She rolled her hips against him, feeling him grow harder under her.

Her panties slipped off.
She guided him in.

He filled her slowly, inch by inch, and she clung to him like she might break.
They didn’t speak — just moved together, as if their bodies had waited years for this moment.

She rode him with need — not for revenge, but for release.
For validation. For the raw feeling of being wanted.

He held her close, kissing her neck, squeezing her ass as her thighs trembled.

She came first.
Hard.
Crying softly into his shoulder.

Then he followed, thrusting Orgasm deep as she clenched tight around him.

Afterwards, they lay together — sweaty, breathless, tangled.

She didn’t cry.
She didn’t smile either.

But she didn’t leave.

Not that night.