AV แฟนสาว-Asuna แฟนสาวสุดแนบแน่นติดหนึบไม่ปล่อยตัว ABF-268

AV แฟนสาว ไทย : Asuna Kawai ตอนแรกเขาคิดว่าเธอเป็นแค่รุ่นพี่ที่ใจดีและขี้เล่นคนหนึ่งในชมรมติว เธอมักเข้ามาหา พูดจาเป็นกันเอง แล้วยื่นแขนมากอดแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย กลิ่นหอมจากผมนุ่มๆ ของเธอ กับหน้าอกแน่นๆ ที่เบียดตรงอก มันทำให้ใจเขาเต้นแรงทุกครั้งโดยไม่รู้ตัว เขาเคยคิดว่ามันคงแค่เรื่องเล่นๆ แบบพี่น้อง แต่แล้วมันเริ่มไม่ใช่อีกต่อไป

เธอกอดนานขึ้น ชิดขึ้น มือเริ่มอยู่ไม่สุข เวลานั่งใกล้ๆ เธอมักจะยื่นมือมาจับต้นขา บางทีก็ซุกหน้าลงตรงไหล่ กระซิบเสียงเบาว่า “ชอบอยู่ใกล้ๆ แบบนี้จัง” เขาไม่รู้ว่าเธอแค่ขี้เล่น หรือกำลังยั่ว แต่ร่างกายเขามันเริ่มตอบสนองแบบควบคุมไม่ได้แล้ว และเธอก็เหมือนรู้ทุกอย่าง

AV แฟนสาว EN : One day after class, she pulled him into an empty club room and hugged him tighter than ever. Her breath was hot against his ear, her fingers tracing the line of his belt. “Don’t you feel it too?” she whispered, rubbing herself against him. He stammered, but her lips silenced him. She kissed him hard—wet, hungry, desperate.

She pushed him down onto the couch, climbed onto his lap, and rocked slowly with a teasing smile. Her skirt rode up, revealing lacy white panties barely covering anything. She took his hands and guided them to her breasts, her eyes locking with his. “You always get like this when I hug you, huh?” she teased.

His cock was already throbbing, and she wasted no time. She slid her panties to the side, pulled him out, and sank onto him inch by inch. Her moan was deep, guttural—her walls squeezing around him tightly.

Their bodies slammed together rhythmically, sweat starting to drip. She kept whispering how good he felt, how long she’d wanted this, how wet she was just from hugging him. His hands gripped her ass tight as she bounced faster, kissing him between gasps.

After that day, things changed. She was always around him—clinging, hugging, teasing. In stairwells, classrooms, the back of the library. Every time she hugged him, he felt that familiar heat. And she always took control. Bent over a desk, under the bleachers, even in the locker room—she needed it constantly.